Zijn geboortewieg stond in Buenos Aires, Argentinië maar gitarist en componist Alex Anthony Faide verhuisde met zijn familie naar Amerika waar hij uiteindelijk in Seattle, Washington terecht kwam. Daar werkte hij heel lang aan nummers voor zijn eerste progrockalbum “Particles Of The Infinite” dat er in maart 2022 eindelijk van gekomen is. Zijn internationale reputatie als componist van progressieve rocknummers en als producers van andere Europese en Latijns-Amerikaanse bands in ditzelfde genre deed het publiek voor dit soort muziek nieuwsgierig uitkijken naar de release van zijn eerste soloplaat.

Op dit album brengt hij negen tracks die allemaal “Particles Of The Infinite” als titel hebben maar waar het onderscheid gemaakt wordt door een eenvoudige nummering van de verschillende instrumentale werkjes, gaande van “Part I” tot “Part IX”. Het eerste nummer op dit album kunt u op de bijgaande video beluisteren. De meeste stukken duren tussen 3 en 6 minuten, met uitzondering van het meest luide “Part V” dat zomaar 11 minuten van uw luistertijd in beslag zal nemen.

Alex Anthony Faide speelt op deze tracks zelf op elektrische gitaar en op basgitaar en hij noemt Robert Fripp, de nu 75-jarige oprichter en leadgitarist van de progrockformatie ‘King Crimson’ en sessiemuzikant op heel wat van het betere pop- en rockwerk als zijn muzikale mentor. Alleen voor het drummen heeft hij een beroep gedaan op drie bevriende trommelaars: Matt Chamberlain, ex-drummer bij David Bowie, Pat Mastelotto, de drummer van ‘King Crimson’ en Alessandro Inolti die achter het drumstel zit bij de progressieve rockgroep ‘EchoTest’.

“Particles In The Infinite” betekent in het Nederlands ‘Deeltjes In De Ruimte / Het Oneindige’ maar of het werkelijk de bedoeling was van Alex Anthony Faide om ons met dit album mee te nemen op een lange reis buiten onze stratosfeer durven we hier toch te betwijfelen. De sound van de muziek die hij op deze plaat brengt is toch een beetje te luid om van te genieten in de muisstille omgeving van de ruimte. De liefhebbers van instrumentale progressieve rockmuziek zullen anderzijds wel kunnen genieten van de 50 minuten vaak melodieuze en sfeervolle ‘noise’ die op dit album werd gebundeld.

(valsam)